Hayata Dair Eleştiriler 7

Gerek içinde bulunduğumuz toplum yapısı gerek yaşadığımız coğrafya gerek bizi yetiştiren evebeynlerin kendi evebeynlerinden gördükleri gibi birçok faktör yüzünden sürekli bir hayaller/hayatlar durumundayız.

Bende yaşıyorum aynı durumu belki farkında olmasam sende ruhun duymasa bile en yakın arkadaşın da. Bazılarımız istekleri mantıksız bazılarımızın istekleri inanılmaz mantıklı fakat iki farklı seçecek olsa da değişmeyen olay isteğimize verilen negatif cevabın üzerine sorduğumuz 'Neden?' sorusuna %68.6 oranla cevap alamamız %31.4 oran ise aldığımız cevabın assslaaa bizi tatmin etmeyişi çünkü zaten aslında mantıklı bir açıklama olmayışı. (Çok uçuk seviyede istekleri olan insanlar için belki %0.1 bir oran olabilir)

Kadın, erkek diye ayırmak gereksiz ne kadar kadın özellikle kıyafeti, makyajı, gitmek istediği yerler gibi kategoriler üzerinden çok daha fazla baskılansa da aile tarafından aslında erkekler de farklı kategorilerde benzer durumları yaşıyorlar.

Sonuç olarak evebeyn aynı evebeyn. Biz milletçe 'El alem ne der?' diye düşünmesek önümüzdeki naneye baksak çok rahatlayacağız aslında. Peki bu sorun nasıl çözülür? Bilmiyorum, çünkü ben henüz %100 çözmüş sayılmam.

Fakat değinmek istediğim ilk konu şu romantik hisler beslediğiniz insana daima bunu erkenden açmanız. Çünkü diğer türlü ailede yaşadığınız benzer baskıyı bu sefer ( ne kadar o kişi ile evlenme olasılığınız %30.2 olsa bile) ileride yaşama olasılığını yaratacaksınız kendi kendinize. Diğer bir değişle(?) kendi cehenneminizi kendi ellerinizle hazırlayacaksınız.

 Ben rahat 5-6 yıldır kendi aileme birçok kategoride olan düşüncelerimi anlatmaya açıklamaya çalışıyorum. Bazıları işlerine geliyor bazıları gelmiyor. Ama ben yine de deniyorum anlatmayı çünkü ilk önceliğiniz daima kalp kırmamak olmalı. Fakat asla ben 'O benim anne babam. Kölemiz ol deseler dahi olmalıyım.' kafasında olmadım.

Ortada şöyle bir gerçek var inanmak isteseler de istemeseler de. Bu dünyaya gelmeyi biz seçmedik onlar bu seçimi bizim yerimize yaptılar. Yani biz onlara aslında hayırlı evlat olmak ZORUNDA değiliz ama onlar bize yapabilecekleri en iyi anne babalığı yapmak zorundalar çünkü onlar bizi istedi. Fakat ne kadar ben bu mantıkta olsam da bizim milletimizin kafası tam aksi yönde(mantıksızlık?) çalışıyor 'Anadır o yapar.' diye bir deyiş var ya.

Neyse ne diyordum hayaller hayatlar. Bir insanın dik durabilmesi için en büyük etken paradır bal böcekleri. Napolyon ne demiş? 'Para,para,para' Eğer isteklerinizin peşinden gitmek istiyorsanız fedakarlık yapmak zorundasınız. Bazen çok nadir de olsa bu fedakarlık aileden vazgeçmek olabiliyor. Çünkü bir yere birine yazmıştım. 'Büyüdüğümüz ortam bazen bir bataklık oluyor ve yükselebilmemiz için ayaklarımıza dolanan o sarmaşıkları kesmemiz gerekir.' Fakat ilk önce ayaklarının üstünde dur.

Hayır ilk önce ne istediğinin farkında ol! Bu sadece meslek olarak değil nasıl bir insan olmak istediğinle de alakalı. Ateist olabilirsin, evliliğe karşı olabilirsin, hayatın boyunca bekar kalmak isteyebilirsin, üniversite okumak istemiyor olabilirsin... Ne istiyorsun?

Benim yaptığım ikinci adım bu isteğimin daima mantıklı olup olmadığını sorgulamak oluyor.  Şu an ortada 'Yüreğinin sesini dinle.' diye bir saçmalık var. Potansiyelinin, kapasitenin olmadığı bir konuyu hedef olarak kendine seçmen mantıksızdır ve mantıksızlıklar daima hayal kırıklığını getirir peşinde.

Ardından ailene açıklama, ikna etmeye çalışmak. Şimdi benim anlatmak istediğim nokta bazen olmuyor işte. Hani ne kadar mantığını açıklasan da bu mantığı onaylayan başka yetişkinleri araya koysan da olmuyor. O zaman kalıyorsun isteğin ve ailen arasında. İşte bu noktada ne giriyor devreye biliyor musunuz, insanın kendine verdiği değer!

İnsan kendine değer veriyorsa bitiriyor aile ile ilişkisini ya da minimuma indiriyor çünkü 'Bu benim isteğim. Hayatta önemli olan benim ve bu hayata bir kez geldim.' düşüncesini benimsemiş. Ama istediğinden vazgeçiyorsa bahsi geçen kişi bu genelde kendine değer vermeyen bir insan oluyor.

Aileye olan manevi bağlarımızı geçtiğim zaman en önemli bağımız para. Bunun hakkında bir tartışma dinlemiştim.

 'Bizim milletimizde asla para sıkıntısı yaşamıyor çocuklar genele baktığımız zaman. Anne veriyor bana veriyor teyze veriyor. Ama vermekle kalmıyorlar. Verdikleri zaman o kişinin hayatına karışabilme, onu istedikleri yöne yönlendirebilme yetkisini kendilerinde görüyorlar. Çocuk itiraz edemiyor çünkü içinde bir minnet duygusu mevcut. Hal böyle olunca toplumun büyük bir kısmı yükselemiyor.'

 Benim eklemek istediğim ise aynen bu çocuklar daha bebekken ehlileştiren filler gibi oluyorlar. Filler bebekken alınır bağlanır. Ne kadar deneseler de koparamazlar ipi. Büyüdüklerinde aslında güçlerinin onda birini kullanarak koparabilecekleri o ipi 'Öğrenilmiş çaresizlik' dolayısıyla koparamazlar.

Şu an evlenen yeni nesiller de öyle. Aslında maddi güçleri var fakat küçükken isteklerini, söyleyeceklerini sürekli yuttukları için aileleri aslında 2 kişilik değil 25141 kişilik oluyor zira hem kadın hem erkek tarafının ailesi kendinde o evlilik için hüküm verebilme hakkını görüyor.

Nereye geldik yine? Para. Evet şunu ailenize kabul ettirmeniz lazım (BENCE) paranızı kazandıktan sonra 'Sizin izin verdiğiniz kadar' hayatınıza karışabilirler. Daha fazlası değil.  30 yaşına gelmiş bir kadını annesi ya da babası etek giydiği için azarlamamalı. Bu öylece olmaz. Bunun için çabalamanız gerekiyor zira yıllarca sesinizi çıkarmayıp paranızı elinize aldığınız zaman bunu yapmaya çalışmanız hem kendi kişiliğiniz açısından hem de aile ilişkileri açısından sorun yaratabilir. (Bakınız: parayı buldu bizi çöpe attı. Oysa sizin gerçek kişiliğinizin bu olduğundan yıllardır habersiz olan kendileri)

Bütün bunları anlatıyorum ama 'Aileler kötüdür' diye bir çıkarım yapmayın lütfen buradan. (ki yapacağınızı sanmıyorum onu yapacak kapasitede olan bir insan benim yazılarımı okumaz)

Anlatmaya çalıştığım durum şudur. Geçmişten gelen aile yapılarımız dolayısıyla birbirine çok bağlı bir milletiz. Fakat bu akrabalar arasındaki bağ her zaman hatta çoğu zaman iyi sonuç vermeyebiliyor. Sürekli aradığınız hata belki de arkanızda duran insanlardan kaynaklanıyor olabilir.

Anlatacak bir sürü cümlem var bu konuda fakat toparlamak gerçekten zor parçaları birleştirme konusunda ne kadar yetenekli ve deneyimli olsam bile. Umarım bir şeyler katabilmişimdir, birazcık olsun kendi hayatınızı dönüp sorgulamaya çalışmaya itebilmişimdir sizi sevgili Dünyalılar.