2018'e Veda Ederken

Selam dünyalılar uzun sayılabilecek bir zamandır buralara uğramadım. Yazma yeteneği bir dili öğrenmek gibi aslında. Çok nankör. Pratik yapmayınca kayboluyor.

Rahat on beş yirmi güne yakındır ajandamda 'Yalnizamaozgur yani yazı' maddesi bir sonraki güne ertelenip duruyor. Kaybolduğum zamanlarda neler olduğunu, yurda alışıp alışamadığımı, neleri unuttuğumu size anlatmak istiyordum. Hala istiyorum. Ama şu an öncelik sanırım bu yazının.

İki senedir devam ettirmeye çalıştığım bir mim çalışmam var yeni yıldan beklentilerim adı altında. Fakat bilenler bilir olay sadece yazıp kenara atmakla bitmiyor. O senenin sonunda gerçekleşip gerçekleşmediği hakkında ufak bir yazı yazıp ardından sonraki sene için beklentilerimizi yazıp bu zinciri devam ettiriyoruz.

Bu yazıda 2019 beklentilerimden bahsetmeyeceğim. Zira hala bunun için erken bence. Bu yazı sadece 2018 olsun.

(2018 Beklentilerimi okumak isteyenler için tık!)

Arkada müzik olsun diye spotify'ı açmıştım ki önüme bu ekran çıktı. Hoş bir tesadüf oldu ve açıkçası defalarca yazmaya çalışıp akıcılık konusunda sorunlar yaşadığımı düşündüğüm için biraz hevesim yoktu. Bana daha da heves verdi.

Şimdi bu yıla dair beklentilerimin gerçekleşip gerçekleşmediğine geçelim.


1.Hızlı Geçmesi

Buna verecek bir cevabım gerçekten yok. Çünkü yolu bitirdiğiniz zaman dönüp arkanıza bakmak kolay gelir fakat başlangıçtayken bitişi görmek her zaman zordur.

2.İdeal Kiloma İnmek
AHAHAHAHAHAH. nope.


3.Belirlediğim 3 challenge’i başarılı şekilde bitirmek

Kitap okuma challenge (an itibari ile) : 27/60

Evet, bu kesinlikle başarısız oldu. Açıkçası kitap fiyatlarının delicesine artması ve benim yurda geçip yeni hayat düzenine alışmaya çalışmam açıkçası hedefi tamamen yok etti. 

Yazı yazma challenge (an itibari ile) : 47/60

Bir ayda 13 yazı yazmak imkansız değil fakat benim için zor. Neredeyse 2 güne bir yazı düşüyor. Bende iki satır yazıp kaçan biri olmadığım için sanırım bu da başarısız oldu. Üç ay boyunca yazı yazmaktan kaçtığım için böyle oldu galiba.

Film izleme challenge (an itibari ile) : 48/60 (gurur ve önyargıyı iki kez yazmışım)

Bu hedefi biraz dişimi sıkarsam bitirebileceğim düşüncesindeyim.

4.Fonksiyonel bir sırt çantası almak

5.Fonksiyonel bir kalemlik almak

Bu iki maddenin cevabını Neler Taşıyorum yazımda bulabilirsiniz.

6.300 Dünyalıya ulaşmak (240/300)

                      


:(

Hayatımda bu yıla kadar gerçekten nefret ettiğim asla hatırlamak istemediğim tek yıl 2015 yılıydı. En azından sonu değil de başı. O yıl benim üniversite sınavlarına giriş senemdi ve her insanın karanlık yılı olduğu gibi benim de karanlık yılım o seneydi. Sezar'ın hakkı Sezar'a bu sene gerçekten ne o kadar kötüydü ne o kadar umutsuzdu. 

Sadece tek kelime ile zordu. Gerçekten zordu.

Hayatta herkesin genel bir sınavının olduğunu ve bu sınavın tek bir kelime ile özetlenebileceğini düşündüm hep. Kiminin hayatında sevgiydi bu kiminin hayatında ise paraydı. 

Benim hayatımda ise sabır.

Hep böyle oldu. Benim hep sabretmem gerekti ve gerçekten beklemekten nefret eden bir insanım. Hayatım başlarken bile sabırsız davranmışım ve hep bunun cezasını çekiyorum.

Nasıl mı? Şu şekilde. Doğum günlerimi hep okulda kutlamak istedim. Fakat bilin bakalım kim yazın sonunda doğdu? (25 Ağustos) Asıl olay o gün doğmam değil -zira bu olsaydı bir anlamı olmazdı. Olay aslında normal doğum tarihimin tam Eylül ortası olacak olması fakat benim daha hayata başlarken sabredemeyip bir ay erken doğmam! Oysa sabretseymişim her sene okulda kutlayabilirmişim doğum günümü. 

Bu yıl sabretmem gereken bir yıldı ve bu yüzden zordu. Ruh eşimden uzak kalmam gereken bir yıldı. Umarım ilk ve son olur. Bir şeylerin iyi gitmesini beklerken biz sınandıkça sınandık. Haftalarca sesini duyamadığım, haber alamadığım vakitler oldu. Günde sadece beş dakika konuşmamızın izin verildiği zamanlar da. Sayılara bakarken diyordum ki 'Asla geçmeyecek.' 

Krizlerden krizlere depresyonlardan bunalımlara sürüklendim. Sanki yıllardır uzaktaymış gibi geldiği anlar oldu ve unuttuğumu sanıp ağlamaktan gözlerimin şiştiği geceler. Gerçekten yıllardır hissetmediğim yalnızlık hissi yakamı bırakmadı yıl boyunca. Ama şu var ki eğer bu satırları okuyorsan sana bir şey söylemek istiyorum bütün dünyalılardan özür dileyerek. Beklemek hayatta en nefret ettiğim şeydir bunu en iyi sen biliyorsun. Buna rağmen onlarca yıl daha beklemem gerekse bile beklerim. Bu yüzden sadece bu yüzden bu yıl benim için kötü bir yıl değildi. Zor bir yıldı. 

 -Beklemek cehennemdir. Ama beklerim seni. (W.S)

Tamam yine duygusal moda bağladım. Bunun dışında yılın sonlarına yaklaşırken her şey normaldi aslında. Kitaplarımı okuyor, yazılarımı yazıyordum. Fakat sonra devasa bir şey oldu. Babam tercih yapmamasına rağmen, kimse beklememesine rağmen babamın Ankara'ya tayini çıktı! 

İşte o andan itibaren işler garipleşmeye başladı. 

Üniversitenin başından beri yakın arkadaşım olan birinin bana sebepsizce veda etmesiyle başlayan yıl garip bir patikaya girmeye başlamıştı. Daha sonra çözülmesini aklımın ucundan bile geçirmediğim sorunlar biraz çektiğinde açılan bir düğüm gibi birden çözüldü. 

İşte ben bunların şaşkınlığını üç dört aydır yaşarken bir anda yeni arkadaşlarım oldu, yeni düzenim oldu bünyem başta buna alışamadı bile! 

Birden özgürlüğün tadını hissettim. Bu noktadan itibaren her şey sanki hızlandırılmış moda alınmış gibi ilerlemeye başladı. Yurt hayatına alışmaya çalışmam, ailemle olan durumlar, yeni gelişmeler...

Yani Dünyalılar anlayacağınız zor bir yıldı fakat sonuna geldik neredeyse.

Özel teşekkürlerim her birinize. Başta bu yazıyı okuduğunu sanmasam da bir senedir bana katlanabilen, doğum gününü unutmama rağmen hala benimle konuşmaya devam eden, kilometrelerce öteden her nasıl yapıyorsa sarılmayı becerebilen ve bu yılı depresyonda geçirmememin en büyük sebebi olan Süm'e. Benden asla desteğini esirgemeyen, sorunlarımı, ağlamalarımı bıkmadan dinleyebilen Nurten Hocam'a . Her serzenişime gülümseyerek cevap veren ve beni iyi bir şeylerin olabileceğine inandıran DeppTone'a! Bu sene edindiğim ve ısrarla yakamdan düşmeyen waffle canavarı ismini vermek istemediğim elektrik mühendis adayı dostuma. 

Ve son olarak sizler Dünyalılar! Yazılarımı okuyup bana değer veren sizler. Hepinize çok teşekkür ederim! Hepinizle daha nice yıllar geçirmek üzere!