Öldürücü 7 Gün #16 : Bir Devrin sonu

Selam dünyalılarım! Sizi o kadar özledim ki! Yazmayı, okumayı, blogger arkadaşlarım ile dertleşmeyi… Ama şu bir ay hayatımdaki en hızlı ay oldu gerçekten. Aylardır burada yakınıyordum belirsizlikten şu  yazımda görebileceğiniz gibi! Epey başınızın etini yemişim ha?

En başından başlayayım. Bu arada hepinizin geçmiş bayramını kutlarım. Bütün bayramım eşya toplamakla geçtiğinden bayramdan hiçbir şey anlamadım. Zaten normalde de anlamıyordum ama. Neyse diyoruz.

 

Hayatımdaki o an belirsiz olan üç durumdan ikisi 13 ağustos günü belli oldu. Bu sene staj yapmayacaktım sebebini kodawari engineer bloğumda anlatacağım. Bu arada yeni blog açtım. Orası sadece mühendislik üzerine olacak ve bunu burada bir kez söyleyeceğim. Kimseye söylemek yok ikisinin de benim olduğunu. Anlaştık mı? 

Babamın tayini Ankara’ya çıkmıştı. Böylece bizim ağustos sonuna dek toplanmamız ve eylül başında babamın orada işe başlaması gerekiyordu. Bir taraftan canım ailem bana söyleniyordu çünkü ben tüm gün stajda olduğumdan dolayı evi sadece annem ve babam toplamak durumunda kaldı. Üç erkek kardeşim var tabi ama ikisi küçük zaten büyüğü de Allah’a havale ediyorum sjkdjs

Tabi toplanma telaşı ile bayram falan kalmadı. Benim burada kalacağım kesinleşti ki kalmak istiyordum zaten. Bu yüzden yurt için hazırlıklara başladım. (bunun hakkında uzun yazıyı yine kodawari engineerda yazacağım haberiniz olsun)

Kıyafetlerim küçük boyutlu bir bavula sığdı. Bakım malzemelerim bir koca sırt çantasını doldurdu. Kırtasiye malzemelerimi, notlarımı ve kitaplarımı ise BİR KOCA KOLİ İLE GÖTÜRDÜM!Yapacak bir şey yok anam. Başa gelen çekilir yani. Daha sonra dün öğle vakti annemlerin bugün şehirden ayrılacakları haberi geldi. Öyle olunca ben apar topar stajdan çıktım. Ve tabii ki pederden azar işittim. ‘Şimdiyi mi bildin sitij yipicik inlimiyiriim ki!’ Ya işlerine gelen her iş için ‘Hayırlısı böyleymiş, kısmetmiş, kadermiş’ ama gelmeyince ‘Şimdiyi mi buldun!!’

Tabi Elena durur mu, yapıştırmış cevabı.

‘Kader kısmet böyleymiş babacım. 

Herneyse ama bazı değişen hayat şartları ve fırsatlar durumu yeniden değerlendirmemi gerektirdi. Böylece stajı ayarladık. Ayarlarken de tayin durumu belli oldu.


Yani gitmeden elli altı bin beş yüz iki kez kendime ‘Ya çok mu acaba?’ diye sormuşluğum var ama illa her halta hazır olmam lazım. Başka türlü olmaz. Beni yerleştirdikten sonra herkül gücümden birazcık daha yararlanmak için eve geri götürdüler. Sen bu tuzağa nasıl düştün diye sorarsanız yemekle kandırdılar ühühüh.

Son kez evi derleyip toparladıktan sonra beni misafirhaneye yerleştirdiler.


İşte böyle dünyalılar. Bir devir de bu şekilde kapandı. Şu an önümüzde yeni bir yer yeni insanlar yeni maceralar var! Ben hepsini heyecanla bekliyorum. Hem yaşamak hem size anlatmak için.


Kendinize dikkat edin!